Αγία Ελισάβετ της Ουγγαρίας
Γέννηση	7 Ιουλίου 1207 Sárospatak
Θάνατος	17 Νοεμβρίου 1231 Μάρμπουργκ
Υπηκοότητα	Ουγγαρία
Σύζυγος	Louis IV, Landgrave of Thuringia
Τέκνα	Sophie of Thuringia, Duchess of Brabant και Hermann II, Landgrave of Thuringia
Eορτασμός αγίου	17 Νοεμβρίου
Γονείς	Ανδρέας Β΄ της Ουγγαρίας καιGertrude of Merania
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα
δεδομένα ( π • σ • ε )

Η Αγία Ελισάβετ της Ουγγαρίας (Árpád-házi Szent Erzsébet, 7 Ιουλίου 1207 - 17 Νοεμβρίου 1231) ήταν κόρη του βασιλιά της Ουγγαρίας Ανδρέα Β' και της Γερτρούδης της Μερανίας.

Έγινε μεγάλο σύμβολο σε όλο τον χριστιανικό κόσμο, αφού παντρεύτηκε σε ηλικία 14 ετών, χήρεψε στα 20, εγκατέλειψε τα τεράστια πλούτη της, γινόμενη σύμβολο της χριστιανικής χάρης, και τελικά πεθαίνοντας πολύ πρόωρα μόλις 24 ετών.

Τεσσάρων ετών, αρραβωνιάστηκε τον Λουδοβίκο Δ' της Θουριγγίας, για τον οποίο υπάρχουν αμφιβολίες αν ήταν μεγαλύτερος ή μικρότερος σε σχέση με τον αδελφό του Έρμαν. Τελικά, βάσει των χρονικών του 14ου αιώνα, υπάρχει βεβαιότητα ότι ήταν ο μεγαλύτερος.

Το 1221, παντρεύτηκε το Λουδοβίκο, με τον γάμο αρχικά να φαίνεται ευτυχής. Φραγκισκανοί μοναχοί έφθασαν στην αυλή και η Ελισάβετ, που ήδη ήταν γνώστης της διδασκαλίας του Φραγκίσκου της Ασσίζης, άρχισε και να την βιώνει. Ο σύζυγος της δεν είχε καμιά αντίρρηση σε αυτό, γιατί πίστευε ότι η βοήθεια στους φτωχούς μπορεί να φέρει την ανταμοιβή στην αιώνια ζωή. Σύμβουλο και εξομολόγο πήρε τον σκληρό Κονράδο φονΜάρμπουργκ.

Την Άνοιξη του 1226, όταν πλημμύρες, πανώλη και πείνα θέριζαν τη Θουριγγία, η Ελισάβετ και ο Λουδοβίκος έκαναν σημαντικό έργο, μοιράζοντας τρόφιμα και ρούχα στους φτωχούς. Η Ελισάβετ έχτισε νοσοκομείο με 26 κρεβάτια που το επισκεπτόταν καθημερινά. Η ζωή της άλλαξε σημαντικά προς το χειρότερο τον Σεπτέμβριο του 1227, όταν ο Λουδοβίκος, που υποστήριζε το Γερμανό αυτοκράτορα Φρειδερίκο Β' Χοενστάουφεν και πήγαινε να ενωθεί μαζί του στην Ε' Σταυροφορία, πέθανε στο Οτράντο από πανώλη.

Ο Κονράδος είχε τεθεί ως υπερασπιστής της από τον πάπα Γρηγόριο τον 9ο και η Ελισάβετ μετακινήθηκε στο Μαρβούργο της Έσσης. Η Ελισάβετ είχε κάνει πολλές υποσχέσεις στον Κονράδο, σε περίπτωση προώρου θανάτου του συζύγου της, αλλά η συμπεριφορά του Κονράδου ήταν πολύ άσχημη απέναντί της, αφού την ξυλοκοπούσε και δεν της επέτρεπε να δει τα τρία της παιδιά. Το δεύτερο παιδί της, Σοφία (1224 - 1284), παντρεύτηκε τον Ερρίκο τον 2ο δούκα της Βραβάντης, και η Γερτρούδη (1227 - 1297), που γεννήθηκε λίγο μετά τον θάνατο του πατέρα της, έγινε ηγουμένη στο Άλτενμπεργκ.

Πέθανε μόλις 24 ετών, στις 17 Νοεμβρίου του 1231, λόγω της κακομεταχείρισης του Κονράδου.

Θρύλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κυκλοφορούν πολλοί θρύλοι γύρω από την δράση της Ελισάβετ. Γνωστός είναι ο θρύλος όπου μετέφερε ένα μεγάλο καλάθι με ψωμί για τους φτωχούς. Ο σύζυγος της ζήτησε να δει τι έχει το συγκεκριμένο καλάθι και ξαφνικά το ψωμί μεταμορφώθηκε σε ρόδα. Προς τιμή του θαύματος κτίσθηκε μεγάλη νεογοτθική εκκλησία στην Βουδαπέστη, στην πλατεία των Ρόδων.

Κατά άλλη μαρτυρία, είχε φασκιώσει έναν λεπρό στο κρεβάτι που μοιραζόταν με τον σύζυγο της. Αυτός ζήτησε να δει ποιος είναι και όταν έσπασαν οι φασκιές αντί για τον λεπρό είδε τον Εσταυρωμένο Ιησού Χριστό.

Αγιοποιήθηκε από τον πάπα Γρηγόριο τον 9ο το 1235. Την Πεντηκοστή, στην αντίστοιχη τελετή, την απεκάλεσε σαν τη μεγαλύτερη γυναίκα του γερμανικού Μεσαίωνα. Το σώμα της σε μια χρυσή θήκη έγινε αντικείμενο δημόσιου προσκυνήματος στην εκκλησία του Μάρμπουργκ, όπου παρέμεινε. Αργότερα, η συγκεκριμένη εκκλησία έγινε κέντρο του Τευτονικού τάγματος μέχρι την διάλυση των Τευτόνων από το Ναπολέοντα το 1803.

Υπάρχει και η φήμη ότι η Αγία Ελισάβετ, μέσω της κόρης της, Σοφίας, είναι η γενάρχης των περισσότερων γερμανικών αριστοκρατικών οικογενειών.

300 χρόνια διήρκεσε συνεχώς η λατρεία της στον ναό, ώσπου ένας από τους απογόνους της, ο Φίλιππος Α' της Έσσης (ο μεγαλόψυχος) έκανε επιδρομή στην εκκλησία του Μάρμπουργκ, διασκόρπισε τα λείψανα της, ώστε να σταματήσει η λατρεία της, και έκανε την εκκλησία κέντρο του Τευτονικού τάγματος. Για να ολοκληρώσει το βέβηλο ανοσιούργημα του, έκλεψε και το Άγιο Δισκοπότηρο, αλλά επανήλθε, όταν αιχμαλωτίσθηκε από τον αυτοκράτορα Κάρολο τον 5ο. Αργότερα, κατά την διάρκεια του Τριακονταετούς πολέμου, έπεσε σε χέρια Σουηδών, ενώ σήμερα βρίσκεται στο μουσείο της Στοκχόλμης.

 

 

Σύνδεσμοι σε καταλόγους καθιερωμένων όρων WorldCat   VIAF: 20471603   LCCN: n50047894   ISNI: 0000 0001 2123 3303   GND: 118529927   SUDOC: 027449580   BNF: cb11948833s (data)   ULAN: 500340694   BNE: XX977634